Ik wil nooit meer wat anders doen dan de WMO

Ouderen blijven het liefst zo lang mogelijk in hun eigen, vertrouwde omgeving wonen. Er kan alleen een moment komen dat ouderen extra hulp nodig hebben, omdat ze bijvoorbeeld hun huishoudelijke taken niet meer helemaal zelf kunnen doen. Hoe waardevol is het dat we bij Viattence medewerkers hebben die deze huishoudelijke taken voor ouderen kunnen doen?

Vandaag delen we het persoonlijke verhaal van Monique. Zij werkt in de WMO. Dit betekent dat zij zorgt dat ouderen kunnen genieten van een schoon huis, waardoor thuis ook echt thuis kan blijven.

Monique is 57 jaar, ze is getrouwd en woont al haar hele leven in Heerde. Ze heeft 3 zonen, 3 schoondochters en 1 kleindochter. Ze begint te stralen als ze dit laatste vertelt. “Ik pas twee keer in de maand op, dit vind ik harstikke leuk!”

“Na de Mavo ben ik bij de belastingdienst op kantoor gaan werken. Na 12 jaar ben ik gestopt voor het fulltime moederschap. Na een niet al te lange tijd begon het toch weer te kriebelen en wilde ik weer aan het werk. Ik ben toen particulier gaan schoonmaken bij mensen thuis. Dit heb ik jaren gedaan. Op een gegeven moment werd ik benaderd door een kennis of ik niet bij Hofje Wendakker als woonassistent wilde werken. Dit heb ik 2,5 jaar met veel plezier gedaan. Het nadeel was alleen dat ik ook in de weekenden moest werken. Mijn man en ik hebben een camper en trekken er in het weekend graag op uit nu de kinderen uit huis zijn. Toen ik 2,5 jaar geleden de vacature voor WMO-medewerker zag, dacht ik daarom direct: dat is wat voor mij! Ik vind het ontzettend leuk om met ouderen te werken, ik vind het huishoudelijke werk leuk om te doen en werk nu op doordeweekse dagen. Ik heb nog geen dag spijt gehad!”

“Ik wil nooit meer wat anders doen. Ik heb op dit moment 6 vaste cliënten. De mensen zijn heel verschillend. Ik kom natuurlijk bij hen voor het huishouden, maar ik geniet vooral van het sociale contact.

“Nu kom ik bij elke cliënt 2 tot 2,5 uur. Binnenkort wordt deze tijd per cliënt minder. Daar maak ik mij wel zorgen om. De cliënten ook. Nu heb ik tijd om de extra dingetjes te doen, dat wordt straks lastiger. Het kopje koffie zit er dan misschien niet meer in, dit vind ik voor de cliënten ook niet leuk.”

We praten met Monique over de veranderingen in de zorg. Het tekort aan personeel en het stijgen van het aantal ouderen dat thuis zorg nodig heeft. Het zijn keuzes die gemaakt moeten worden waardoor zoveel mogelijk mensen geholpen kunnen worden. En de noodzaak dat naasten en het netwerk van ouderen er zijn voor dat kopje koffie. Dat de gemeenschap meer naar elkaar omziet.

“Mensen zijn heel blij dat je komt. Ze zeggen het niet uit respect dat ze het gezellig vinden dat je er bent, ze zijn oprecht blij. Ze kijken ernaar uit. Het kan voorkomen dat je soms de enige bent die op die dag langskomt. Sommige mensen hebben geen kinderen en niet iedereen heeft aanloop.

Ik heb veel affiniteit met ouderen. Dit was niet altijd zo, maar toen mijn vader Alzheimer kreeg, ben ik naar de doelgroep toegegroeid. Heb ik er meer gevoel bij gekregen. Vroeger dacht ik nog weleens: ouderen kunnen wel zeuren. Nu ben ik helemaal om en wil ik niks anders meer.”

“Op dit moment wonen al mijn cliënten in Heerde en kan ik overal met de fiets naartoe. Wanneer ik bij iemand binnenkom, begin ik gelijk. Ik maak het sanitair schoon, verschoon het bed en ga stofzuigen etc. Bij één cliënt doe ik ook de was en het strijkwerk.

Tijdens het huishouden wordt er soms gezellig gepraat. Het is hierom ook een sociale baan. De ouderen vragen mij dingen, ik vraag hen dingen. Wanneer ik op vakantie ben geweest, vragen ze altijd hoe het is geweest. En een vaste prik is de vraag: hoe is het met je kleindochter? De mensen bij wie ik thuis kom, zijn geestelijk nog heel helder. Toen ik bij Hofje Wendakker werkte, had ik ook nog collega’s. In het begin heb ik dit wel gemist. Ik zie mijn collega’s nu alleen bij een overleg. Of ik heb telefonische contact met de roosterplanners. Toch mis ik de samenwerking met collega’s niet meer. De diversiteit van de cliënten en de contacten die ik met hen heb, zijn voor mij voldoende.”

Ik word er ook blij van wanneer alles weer schoon is. De knuffels en de mooie woorden van de ouderen doen mij ook goed. Dit geldt ook voor hen. Dat maakt je toch blij? Je kunt écht iets betekenen. Door de band die je opbouwt, maak ik me natuurlijk ook weleens zorgen als ik zie dat mensen achteruitgaan en er geen verbetering meer is. Ook overlijdt er weleens iemand, dit is best moeilijk. Toch blijf ik het een hele mooie baan vinden. Doordat ik er elke week minimaal 2 uur ben, ben ik een vertrouwd persoon. De meeste ouderen willen graag vertellen over hun situatie, dit doen ze niet zomaar bij iedereen. Doordat we elkaar goed kennen, kan dit. Soms blijf ik weleens langer om even te kletsen. Het is toch harstikke fijn als we op dat moment iets voor elkaar kunnen betekenen?”

We vragen Monique waarom ze anderen zou willen aanraden om bij mensen thuis te werken. “Wil je iets betekenen voor je medemens die het zelf niet meer kan, dan is dit een hele mooie baan. Ik ben heel flexibel qua werktijden, ik stem soms weleens met cliënten af wanneer ik iets heb. Maar andersom ook. Als iemand een dagje uit gaat, dan kom ik ook weleens op een ander moment. Natuurlijk moet je het huishouden wel leuk vinden. Dit gaat bij mij vanzelf. Wanneer ik zie dat de ander blij van wordt van mijn werk, dan word ik ook blij!”

Ben jij enthousiast geworden door het persoonlijke verhaal van Monique? Wat leuk! Er zijn regelmatig vacatures voor de thuiszorg en WMO. Bekijk ze hier.

Staat jouw vacature er niet bij en wil je toch solliciteren? Stuur dan hier een open sollicitatie.