In gesprek met de collega’s van Wonen Thuis - Anouk Jager
Werken in de thuiszorg, is dat leuk? Heb je hier wel voldoende uitdaging als zorgverlener? En wat doe je eigenlijk de hele dag behalve steunkousen aantrekken? Steeds meer mensen blijven langer thuis wonen en ‘Wonen Thuis’ krijgt daardoor een steeds belangrijker aandeel in de (ouderen)zorg. Toch is de thuiszorg nog regelmatig een onderbelicht onderdeel in het zorglandschap en kiezen studenten of zorgcollega’s sneller voor een baan in het ziekenhuis. Hoog tijd dus om ‘Wonen Thuis’ beter op de kaart te zetten. Want het is een ontzettend leuke en uitdagende sector om in te werken! We gingen in gesprek met verschillende Viattence thuiszorg-collega’s over hun keuzes en ervaringen.
Anouk is 25 jaar en woont samen met haar vriend. Oorspronkelijk komt ze uit Nijeveen, maar is voor de liefde naar het mooie Vaassen verhuisd waar ze samen een klushuis hebben gekocht. Op dit moment is ze wijkverpleegkundige in haar eigen dorp.
“Ik stuur een thuiszorgteam van 8 collega’s aan en ik coördineer de zorg rondom de cliënten. Denk hierbij aan het stellen van indicaties en het voeren van gesprekken met cliënten en hun naasten. Wanneer iemand bijvoorbeeld niet meer thuis kan wonen, bespreken we samen welke mogelijkheden en wensen er zijn.
Ook rijd ik 1x in de week een route in de wijk. Het is belangrijk om ook feeling te houden met de zorg in de praktijk om te weten of alles goed verloopt. Dus tijdens mijn route kijk ik of er zaken zijn die opvallen, die anders zouden moeten, of er voldoende tijd beschikbaar is voor de cliënt of de indicaties nog goed zijn. Mensen kennen mijn rol en weten hierdoor dat ze naast zorg ook voor overkoepelende vragen bij mij terecht kunnen. Het ondersteunen van de thuiszorgcollega’s gebeurt ook wanneer er veel ziekte is. De afgelopen tijd waren er bijvoorbeeld veel collega’s ziek thuis i.v.m. corona. Dan spring je als wijkverpleegkundige bij.
Verder houd ik mij bezig met organisatorische werkzaamheden. In het kader van onze toekomstvisie Via25 en Samen Lerend Werken praat ik mee over de juiste invulling van de verschillende functies en rollen in de thuiszorg.”
Mijn dagen zijn heel gevarieerd en wisselend
“Ik begin mijn dag vaak met het lezen van alle rapportages van cliënten, ik schrijf hierbij bijzonderheden op die ik moet onthouden. Daarna heb ik afspraken met cliënten of vergaderingen met collega’s of andere zorgverleners. Denk hierbij aan multidisciplinaire overleggen met huisartsen, praktijkondersteuners van huisartsen en onze specialist ouderengeneeskunde of een teamoverleg met andere wijkverpleegkundigen uit de verschillende dorpen. Verder ben ik veel bezig met indicatiestelling en Wlz-aanvragen.”
We hebben een hecht team
“Ons team bestaat uit mijzelf, een verpleegkundige in de wijk niveau 4, een leerling verpleegkundige in de wijk, VIG’ers en Helpenden Plus. We wisselen in leeftijd, van twintigers tot vijftigers. We staan eigenlijk altijd voor elkaar klaar en zijn een hecht en sterk team. Wanneer er ziekte is, nemen we werk van elkaar over. We kunnen op elkaar terugvallen, we staan altijd in contact met elkaar. Er is een hele positieve sfeer, heel gemoedelijk. Ook is het team heel zelfstandig. Wanneer er iets is, bespreken we dit in openheid met elkaar.”
Op de vraag of werk en privé goed te scheiden zijn, moet Anouk even lachen. Twijfelend geeft ze hierbij aan dat het niet altijd lukt. “Wanneer je bijvoorbeeld weet dat het heel druk is of als er ziekte is of wanneer er iets bijzonders met één van de cliënten aan de hand is. Uit betrokkenheid wil je dan toch weten hoe het gaat. In werk 32 uur en probeer op mijn vrije dag mijn werktelefoon aan de kant te leggen. Toch lukt dit niet altijd. Soms is er bijvoorbeeld ook geen andere wijkverpleegkundige beschikbaar op mijn vrije dag, dan ben ik bereikbaar voor urgente vragen.”
Het is eigenlijk net als autorijden: je leert het gaandeweg. Wanneer je je diploma gehaald hebt, ben je niet klaar. Dan start het eigenlijk pas.
Je bent niet klaar na het behalen van je diploma
Anouk heeft de opleiding hbo Verpleegkundige aan de NHL Stenden Hogeschool in Leeuwarden gevolgd. Ze is 2 jaar geleden afgestudeerd. “Ik ben als stagiaire hbo-V begonnen bij Viattence in Wezep en afgestudeerd in Heerde. Hierna kon ik als verpleegkundige in de wijk (niveau 4) in Heerde aan de slag. Na een half jaar ben ik naar Epe gegaan als wijkverpleegkundige waarbij ik 50% route draaide en 50% op kantoor werkte. Tenslotte kon ik een half jaar fulltime als wijkverpleegkundige in Wezep aan de slag en daarna in Heerde. Sinds januari 2022 ben ik begonnen in Vaassen. Door al deze ervaringen kon ik op een goede manier in de functie groeien. Het is eigenlijk net als autorijden: je leert het gaandeweg. Wanneer je je diploma gehaald hebt, ben je niet klaar. Dan start het eigenlijk pas. Ik kan dan nu ook nog heel veel leren. Mochten er later nog nieuwe opleidingen of cursussen op mijn pad komen, dan sta ik daar natuurlijk voor open. Maar voor nu heb ik nog genoeg uitdaging!”
Bij toeval in de thuiszorg terechtgekomen
Zoals we vaker van collega’s horen, is ook Anouk bij toeval in de thuiszorg terecht gekomen. “Ik had een sollicitatiebrief naar Viattence gestuurd, aangezien ik wist dat het een brede organisatie was met diverse locaties. Toen er een stagiaire-vacature in de thuiszorg vrij kwam, heeft Viattence mij benaderd. Ik ben het gesprek aangegaan en ben met een open blik aan de stage begonnen. Ik vond het direct heel mooi om te zien welke band er was met cliënten. Het feit dat je thuis komt bij mensen is toch anders dan in een woonzorginstelling. Je komt in hun privé-omgeving, mensen laten jou hierin toe.
In eerste instantie had ik mijn twijfels of de thuiszorg wel voldoende uitdaging zou bieden en of er wel voldoende afwisseling zou zijn in het werk. Is het niet alleen maar wassen en steunkousen aantrekken? Maar ik kwam er al snel achter dat dit zeker niet het geval is. Er zit zoveel meer achter!
Als wijkverpleegkundige ben je de enige die een indicatie kan stellen. Je bent altijd eindverantwoordelijk voor de zorg en richting de zorgverzekering. Dit is in het ziekenhuis wel anders waar je bijvoorbeeld direct een arts naast je hebt staan. De arts heb je natuurlijk in de thuiszorg ook, maar deze is toch meer op afstand. Ook vind ik de regelgeving interessant, wat als iemand niet opgenomen wil worden? Wat doe je dan? Daar ligt voor mij de uitdaging.”
In de ouderenzorg leer je veel van cliënten
Ook de ouderenzorg ligt niet altijd voor de hand wanneer je als jong gediplomeerde een baan gaat zoeken. “Ik vind het heel leuk om met ouderen te werken, je kunt ontzettend veel van ze leren door de gesprekken die je met ze hebt. Bijvoorbeeld over hoe ze praten over de onaantastbare liefde voor hun partner. Een vrouw die dag in dag uit een lekker eitje voor haar man kookt. Of dat steeds meer mensen kiezen om thuis te overlijden. Het is heel mooi dat je samen met familie deze laatste wens in vervulling kunt laten gaan.”
Mijn dag is geslaagd als ik iets heb kunnen betekenen voor de cliënten. Wanneer een collega de volgende dag naar mij toekomt en vertelt dat een cliënt tevreden vertelde over hoe blij ze met mij waren. Dat er waardering wordt uitgesproken, een schouderklopje wordt gegeven. Het is fijn om te weten dat je de dag van cliënten mooier maakt.
Er zijn zoveel voorbeelden die mij blij maken
“Mijn dag is geslaagd als ik iets heb kunnen betekenen voor de cliënten. Wanneer een collega de volgende dag naar mij toekomt en vertelt dat een cliënt tevreden vertelde over hoe blij ze met mij waren. Dat er waardering wordt uitgesproken, een schouderklopje wordt gegeven. Het is fijn om te weten dat je de dag van cliënten mooier maakt. Er zijn zoveel voorbeelden die mij blij maken, maar toen ik bijvoorbeeld net klaar was met mijn stage en als vakantiebaan in Wezep als VIG begon, ging het niet goed met een cliënt. Ik heb de acties ondernomen die op dat moment nodig waren. Tot op de dag van vandaag zegt de partner van deze cliënt nog steeds dat ze zo blij is dat ik toen zo goed was voor haar man. Ook zijn er best veel cliënten alleen, dan is het fijn dat je er even voor hen kunt zijn.”
Bij Viattence voel ik me prettig
Er zijn natuurlijk diverse organisaties waar je aan de slag kunt, waarom zou je bij Viattence gaan werken? Anouk vertelt hierover: “Ik kan het eigenlijk niet zo goed benoemen, ik voel me gewoon prettig bij Viattence. Ik vind het heel leuk met mijn collega’s, we hebben het gezellig samen. Ook is de organisatie goed voor de werknemers. Onze nieuwe teamleider Bert staat bijvoorbeeld écht voor de thuiszorg, daar voel je steun in. Met zijn komst zien we ook dat thuiszorg steeds belangrijker wordt binnen de organisatie en dat we steeds meer mee mogen en kunnen denken over de toekomst. Met de introductie van het nieuwe planningssystemen liepen we bijvoorbeeld tegen een aantal dingen aan. Bert heeft toen de implementatie on hold gezet, zodat we eerst samen konden kijken hoe het systeem zo aangepast kon worden dat het ook voor de thuiszorg goed werkt.”
Het werken in de thuiszorg wordt steeds uitdagender
Mensen blijven steeds langer thuis wonen. Er komen meer ouderen bij, mensen worden ouder. De vraag wordt groter en complexer. Ook zijn er niet altijd voldoende plekken op een woonzorglocatie. Hier ligt een uitdaging voor de thuiszorg en de rol van thuiszorg wordt belangrijker. “We krijgen meer cognitieve uitdagingen en zien meer probleemgedrag. Het gebied waarin je je specialiseert, wordt steeds breder en uitdagender.
Om ervoor te zorgen dat mensen langer zelfstandig kunnen blijven en thuis kunnen blijven wonen, kijken we goed naar de toepassing van hulpmiddelen. Bijvoorbeeld bij het aantrekken van steunkousen of het bieden van een druppelbril na een staaroperatie. Hierdoor is persoonlijke zorg niet altijd meer nodig, maar kunnen de mensen sommige handelingen prima zelf. Zo werken we sinds een tijdje ook met een automatische medicijndispenser. “
In de thuiszorg groei je als persoon
Wanneer je iemand uit de thuiszorg vraagt wat het belangrijkste kenmerk is van hun baan, komt standaard de term ‘zelfstandigheid’ naar voren. Ook Anouk geeft dit aan. “Ondanks dat je in een team werkt, sta je op de route alleen. In het begin is dit natuurlijk wel een beetje spannend, maar je leert je weg te vinden. Als persoon groei je op een goede manier om zelfstandig te worden. Je moet zelf leren nadenken over de juiste oplossing en handelingen. Je leert klinisch redeneren. Natuurlijk heb je altijd de verpleegkundige dienst achter de hand en reflecteer je ook met collega’s. Zeker in het begin. Maar van elke dag leer je weer. En fouten maken kun je overal, dus ook hier.
Toch blijft teamwork naast deze zelfstandigheid ook heel belangrijk. Je moet als team een standaard werkwijze afspreken en hier goed met elkaar over communiceren. Hoe pakken we dingen aan? Op deze manier is de zorg voor alle cliënten gelijk. Dit werkt zowel voor de cliënt als voor het team het prettigst, zodat je altijd weet waar je aan toe bent.”