In gesprek met de collega’s van Wonen Thuis - Dianne van der Haar

Werken in de thuiszorg, is dat leuk? Heb je hier wel voldoende uitdaging als zorgverlener? En wat doe je eigenlijk de hele dag behalve steunkousen aantrekken? Steeds meer mensen blijven langer thuis wonen en ‘Wonen Thuis’ krijgt daardoor een steeds belangrijker aandeel in de (ouderen)zorg. Toch is de thuiszorg nog regelmatig een onderbelicht onderdeel in het zorglandschap en kiezen studenten of zorgcollega’s sneller voor een baan in het ziekenhuis. Hoog tijd dus om ‘Wonen Thuis’ beter op de kaart te zetten. Want het is een ontzettend leuke en uitdagende sector om in te werken! We gingen on gesprek met verschillende Viattence thuiszorg-collega’s over hun keuzes en ervaringen.

Dianne is 62 jaar, getrouwd en heeft 2 kinderen, een dochter en een zoon. Hiernaast heeft ze twee kleinkinderen waarop ze elke maandag past. Ze heeft een lange tijd in de huishouding gewerkt bij de thuiszorg van Carinova en heeft hier de kans gekregen een opleiding te volgen tot Helpende+. Sinds dik twee jaar werkt ze in de thuiszorg bij Viattence.

“Ik woon al 40 jaar in Vaassen en heb ik altijd gezegd dat ik nooit bij De Speulbrink wilde werken. Iedereen kent je hier en kletst over je, dacht ik. Tot mijn schoonmoeder bij De Speulbrink kwam wonen en ik mantelzorger voor haar werd. Ik merkte dat er een heel goede sfeer hangt en dat er ontzettend veel voor mensen wordt gedaan. Als je binnenkomt, zitten er altijd wel mensen gezellig te kletsen. De medewerkers van De Speulbrink hadden mij al een paar keer gevraagd of ik niet bij Viattence wilde komen werken en uiteindelijk heb ik dit toch gedaan. En ik heb geen moment spijt gehad!”

Vanwege mijn studie heb ik ook een paar maanden op een woonzorglocatie gewerkt, maar ik kwam er al snel achter dat de thuiszorg écht mijn ding is. Ik vind de vrijheid fijn, om lekker op mijn fietsje of in mijn auto te stappen. Ik vind het elke keer weer een uitdaging om een huis binnen te stappen, om te kijken wat de situatie is en dan te regelen wat nodig is. Ik ben een echte regelaar. En hierbij ook te kijken waar ik wél ondersteun, maar óók wat ik de cliënten zelf laat doen om hen zo zelfstandig mogelijk te laten zijn. Ook vind ik de gesprekken die ik met de cliënten heb ook heel leuk. Ik rij vrijwel altijd dezelfde route, dus ik ken de mensen en zij mij. We zijn vertrouwd met elkaar en er wordt me ook heel veel verteld.”

Binnen De Speulbrink zijn er twee thuiszorgteams. Dianne is begonnen in team 1 bij de aanleunwoningen van De Speulbrink, maar werkt nu in team 2 bij de buitendienst. “Ik heb hier helemaal mijn draai gevonden en hou het hier wel uit tot mijn 67e, haha! Doordat ik de cliënten goed ken, weet ik precies wat hun situatie is en weet ik ook bij wie ik van de familie moet zijn als er iets aan de hand is. Soms rijd ik een andere route, maar dan mis ik mijn eigen cliënten direct!”

Dianne is Helpende+. Dit betekent dat ze heel veel dezelfde dingen mag doen als een VIG-er, op een aantal verpleegtechnische handelingen na. Ze helpt onder andere de cliënten uit bed, wast ze, kleedt ze aan, druppelt hun ogen, reikt medicijnen aan, verzorgt kleine wondjes en verschoont katheterzakken. Hiernaast is observeren een belangrijk onderdeel van haar baan en onderhoudt ze de contacten met naasten. Haar dag begint altijd om 07.00 uur met het dubbelchecken van de cliëntdossiers die ze de avond ervoor ook al heeft doorgenomen. Daarna start ze met haar route tot een uur of 11 en rapporteert ze vervolgens bijzonderheden.

“Elke dag is anders. Ik zie heel veel en overleg met mijn collega’s als ik iets constateer wat niet binnen de kaders van mijn functie valt. Ik bedenk van tevoren al de oplossing en stel dit voor. Ik heb een client waarbij ik alleen de steunkousen aantrek, ik heb een echtpaar waarbij ik de ogen druppel van de vrouw en de man help met opstarten van de dag, ik heb een cliënt die dementerend is en die ik vaak met een grapje of verhaaltje uit bed moet proberen te krijgen. Soms stuur ik mensen aan en help ik hen met het ontbijt, dan zetten we samen thee en maak ik de tafel klaar. Wanneer er terminale cliënten zijn, help ik mijn collega’s met de verzorging. Soms tref ik mensen aan die niet fit zijn en dan schakel ik met de huisarts.

Overal waar ik kom, ben ik een luisterend oor. Ik merk al heel gauw wanneer iemand ergens mee zit of over piekert. Vaak zie ik dat mensen best eenzaam zijn, ze kijken uit naar de zorg die een paar keer per dag komt. Ik ben zo blij dat ik er voor hen kan zijn! Soms denk ik, had ik de opleiding tot Helpende+ maar 30 jaar eerder gedaan. Dan had ik waarschijnlijk ook nog wel verder geleerd tot verpleegkundige. Mijn collega’s grappen nu soms nog wel dat er een opleidingsplekje vrij is. Om de studie zou ik het niet laten, maar om nou op mijn 62e nog weer opnieuw te beginnen...?”

Een voordeel van het werken in de thuiszorg is dat je heel zelfstandig bent, veel vrijheid hebt en zelf in de regie bent om situaties op te pakken. Dit betekent echter niet dat je continu alleen aan het werk bent. “We hebben een heel gezellig team. Alles wordt met elkaar besproken en we zijn heel vertrouwd met elkaar. Soms zeg ik weleens: 'Ach ik ben maar Helpende+' Maar dan word ik direct tegengesproken dat we allemaal gelijk zijn. Ook is mijn valkuil dat ik vaak teveel doe bij mensen en soms de grens voor mezelf vergeet. Als dit gebeurt, dan krijg ik dit ook te horen en kan ik een stapje terug doen. Op een hele fijn manier hoor, ik merk het dan vaak zelf ook al wel en dan gaan we erover in gesprek. Ons team is heel divers qua leeftijden, als team vullen we elkaar heel goed aan. Altijd helpen we elkaar. Soms voel me weleens de moeder van het team haha, maar het is gewoon leuk en gezellig!”

“Ik ben van nature altijd vrolijk en heb een makkelijke babbel. Wanneer ik merk dat mensen down zijn, kan ik ze altijd wel opvrolijken met een verhaaltje over bijvoorbeeld mijn kleinkinderen. In dit vak is het belangrijk dat je een luisterend oor kunt bieden en de cliënten gerust kunt stellen. Ook moet je altijd jezelf blijven, dit voelen mensen direct aan. Anders verlies je hun vertrouwen. Door de situatie goed aan te voelen, weet je op welke manier je de cliënten moeten benaderen en de juiste lijntjes uit te zetten als er bijvoorbeeld iets niet goed gaat. Ik werk elke dag met heel veel plezier. Soms stap ik met het verkeerde been uit bed, maar zodra ik op mijn werk ben, voel ik me vrolijk!

Het geeft me heel veel voldoening wanneer ik zie dat mensen blij worden van mijn komst. Als ik even de tijd en aandacht voor ze neem. Oudere mensen zijn vaak ook zo vreselijk dankbaar. Het is zo mooi wanneer ik word uitgezwaaid en bedankt voor de goede zorgen. Ze hebben altijd zoveel voor ons betekend, het voelt goed dat ik iets terug kan doen. De verhalen die ze vertellen, zijn bovendien vaak heel leuk om naar te luisteren!”

“Ik kwam al heel lang bij een echtpaar, ze waren heel vertrouwd met mij. Op een bepaald moment voelde ik iets in de lies van mevrouw en heb ik de huisarts gebeld. Het bleek kanker te zijn. Op het moment dat het heel slecht met haar ging, riep ze mij bij zich. Ze vertelde dat ze wist dat ze niet lang meer te leven had en dat ze wilde dat ik haar de laatste dagen verzorgde en op haar man wilde letten. Haar laatste woorden waren of ik voor haar man wilde blijven zorgen. Dit heb ik gedaan, ik ga nog steeds elke week even bij hem langs. Ik heb haar tot het laatst kunnen helpen. Het was heel verdrietig, maar ik ben ook heel tevreden over wat ik heb kunnen betekenen.

Ook heb ik meegemaakt dat een mevrouw uit haar rechtelijke macht werd gezet in verband met dementie. Ze wilde er niets van weten en heeft tot het laatste moment gevochten. Ik was een vertrouwd gezicht voor haar en was ook aanwezig tijdens de gesprekken tussen de casemanager, wijkverpleegkundige en thuisbegeleiding. Ook heb ik aan de rechter moeten vertellen over hoe haar thuissituatie was terwijl mevrouw naast mij zat. Dat was moeilijk, maar het was niet meer verantwoord dat ze thuis bleef wonen.

Uiteindelijk was ik erbij toen ze werd opgehaald om naar een woonzorglocatie te gaan. Ook op mij werd ze weleens boos, maar ze zei dan altijd dat ze niet boos op mij persoonlijk was, maar op de bemoeienis van iedereen. Ze liet het toe dat ik de verzorging bij haar mocht doen en dat ik bijvoorbeeld in de koelkast checkte of ze wel goed at. Toen ik haar later opzocht in de woonzorglocatie, was ik even bang dat ze misschien boos op me zou zijn, maar dit was gelukkig niet het geval. Ze had het heel heftig gevonden, maar het was thuis niet meer verantwoord en ze zat nu op een goede plek. Misschien ligt het aan mijn leeftijd, maar ik denk dat de manier van benaderen ook heel veel uitmaakt of cliënten je toelaten. Wanneer jij rustig blijft, blijven de cliënten dit ook.”

“Viattence is niet altijd bekend als thuiszorgorganisatie in het dorp. Daar maak ik me weleens zorgen over. Er komen steeds meer ouderen bij, ze blijven steeds langer thuis wonen en we krijgen steeds meer te maken met dementie. Goede zorg is dan heel belangrijk en het zou goed zijn wanneer veel meer mensen Viattence weten te vinden.

Viattence is een hele fijne organisatie, ik voel me er prettig. Onze teammanager ondersteunt ons en luistert naar onze inbreng. Ik leer elke dag nog nieuwe dingen. De thuiszorg bij Viattence is een heel goede plek om bijvoorbeeld je zorgcarrière te beginnen. Het is heel veelzijdig. Ik zou anderen daarnaast wel altijd aanraden om ook eens ergens anders ervaring op te doen, maar dan zou ik op latere leeftijd weer bij de thuiszorg terugkomen. Met je ervaring en levenservaring kun je dan nóg beter de aansluiting vinden bij de ouderen!”

Ben je geïnspireerd geraakt door de ervaringen van Dianne? Je bent van harte welkom om eens mee te kijken in de praktijk! Je kunt ons mailen voor het maken van een afspraak. Ben je benieuwd naar de vacatures? Bekijk dan onze vacaturepagina!