60 jaar De Speulbrink - in gesprek met woonassistent Atje en helpende Joyce!

In mei 2023 bestaat De Speulbrink in Vaassen 60 jaar. In aanloop naar twee feestelijke middagen op 25 en 26 mei, spraken we met diverse collega’s over De Speulbrink. Wat maakt het werken leuk, wat zijn de uitdagingen, leuke anekdotes… Lees je mee?

Atje Putirulan is woonassistent en Joyce Breden Helpende op dezelfde woongroep bij De Speulbrink. Atje al sinds 1976 en Joyce sinds eind 2021. “Je kunt van elkaar leren, jong en oud. Als de jongeren zeggen dat ik iets beter kan doen, dan doe ik dat ook. Maar ik vertel hen andersom ook wat zij anders kunnen doen. Door te praten leer je van elkaar.”

Toen Atje begon, waren de tijden wel anders vertelt ze. “Toen werkte ik 10 dagen achter elkaar en was ik 4 dagen vrij. Het werd me weleens kwalijk genomen dat ik werkte als moeder, maar dat vond ik onzin. Als ik een goede oppas had, dan was het toch goed? Ik weet nog dat je verplicht je pauze zittend aan een tafel met een maaltijd van de Speulbrink moest doorbrengen. Of dat er een maandelijkse bijeenkomst was waar iedereen voor je moest zingen als je jarig was. Dat is nu gelukkig allemaal wel wat losser. Toen had je wel meer contact met alle collega’s, nu ben je door de woongroepen eigenlijk alleen in contact met je eigen team.

Ook voor bewoners was het wel anders. Ze werden in een badjas naar de gemeenschappelijke badkamer gebracht. Het waren allemaal appartementen, de mensen konden hier nog zelf koken. Voor degenen die dit niet meer konden, was er een gaarkeuken. Bewoners hielpen hier soms ook mee met aardappels pitten of boontjes doppen. Er was één gemeenschappelijke kamer waar om 9 uur gezamenlijk koffie werd gedronken, verder was je in je eigen appartement.”

Joyce heeft altijd in de schoonmaak gewerkt, omdat ze als alleenstaande moeder goed kon combineren met thuis. Nu haar zoontje wat ouder is en haar moeder met pensioen heeft ze haar handen meer vrij en is ze begonnen als woonzorgassistent bij De Speulbrink. “Het is nu mijn tijd. Ik vind het zo leuk, ik ga hier nooit meer weg. De afdeling is heel fijn, we hebben een heel leuk team. We vullen elkaar aan. Met de bewoners is het ook zo leuk, ik heb eindelijk het gevoel dat ik écht iets beteken. Dat vind ik een heel fijn gevoel. Het is wel hard werken, aan het einde van de dag ben ik soms best moe. Maar het werk is leuk. Als een bewoner weer gelukkig is, ben ik dankbaar.”

In haar eerste maanden is Joyce begonnen met een opleiding via De Speulbrink: “Soms mocht ik met bepaalde dingen meehelpen in de zorg. Dit vond ik ontzettend leuk en het smaakte naar meer. Daarom ben ik de opleiding tot Helpende+ gaan doen. Ik zag er wel tegenop om weer naar te school te gaan, maar ik ben nu klaar en achteraf gezien viel het mee. Ik mag nu volledig zelfstandig mensen helpen.”

Ook Atje heeft een echte passie voor de ouderenzorg. Ze vertelt dat haar Molukse vader gevochten heeft onder de Nederlandse vlag, ze niet meer in hun eigen land konden blijven en daarom naar Nederland kwamen. Tijdens hun onderdak ik Westerbork is Atje geboren, toen ze 10 maanden was zijn ze naar Vaassen gekomen. “We hebben nu een bewoonster van Molukse afkomst. Ik vind het heel fijn dat ik wat voor haar kan betekenen, dat ik met haar kan praten in haar eigen taal.”

De Speulbrink bestaat 60 jaar, de tijd heeft niet stilgestaan. “Ik ben begonnen bij de huishoudelijke dienst in combinatie met de keuken. Na mijn scheiding wilde ik meer werken en mocht ik naar de linnenkamer. Dat was echt een hele mooie tijd. Ik had daar alles onder controle, had contact met iedereen van alle teams, collega’s kwamen koffie drinken. Naast de was en koffie deed ik de uitvaarten vanuit de huiskamers. Met families besprak ik wat ze wilden. Dit was heel dankbaar werk.

Alles is nu veel moderner, bewoners zijn heel anders. Vroeger vond iedereen alles goed, nu zijn bewoners mondiger. Dat is hun goed recht. Dit geldt ook voor personeel, in mijn beginjaren durfden collega’s zich niet uit te spreken. Dat is nu ook anders. Dit geldt ook voor mij. Soms vinden collega’s mij weleens direct. Dan zeg ik dat ze niet zo moeten beppen, maar aan het werk moeten gaan. En dat ze niet altijd hun diensten moeten ruilen en gestructureerd moeten werken.”, geeft Atje aan.

“Atje bedoelt het niet zo bot, ik vind het zelf wel prettig wanneer iemand direct is.”, reageert Joyce. “Ik wil graag leren en zit ook altijd met mijn neus overal bovenop. Er komt zoveel bij het vak kijken. Ik ben ontzettend blij dat ik de stap heb genomen om weer naar school te gaan en te leren voor helpende. Het heeft mij positief verrast hoe slim ik eigenlijk wel niet ben haha. Ik had nooit gedacht dat ik dit zou gaan doen. Ik ben heel zorgzaam, maar ik dacht niet dat ik het kon. Het zorgen wel, maar het naar school gaan niet.

Het scheelt enorm dat ik eerst begon met werken in de ouderenzorg en daarna met de opleiding ben begonnen. Dan weet je waar je over praat. De opleiding viel me mee. Wanneer ik iets niet weet, dan vraag ik gewoon. Op deze manier leer ik. Het wassen van mensen vond ik niet raar, ik ben 42 en heb wel meer gezien. Ik snap wel dat het voor meiden van 17 iets anders is. Thuis kan ik er niet zo goed tegen wanneer iets vies is, maar dit ervaar ik niet in de zorg. Ik hou de menen met liefde schoon en fris.”

Atje en Joyce geven beide aan met veel plezier in Vaassen te wonen en werken. Het is er gemoedelijk, iedereen maakt altijd wel even een praatje. Joyce vertelt: “Ik woon mijn hele leven al in Vaassen, ik kom van het platteland en woon nu in het dorp. Ik vind het leuk wanneer ik bewoners of naasten tegenkom in de supermarkt. Daar maak ik dan even een praatje mee. De Speulbrink is echt onderdeel van het dorp. Ik zie mijn eigen zoon buitenspelen terwijl ik aan het werk ben. Ik stuur een kennis een appje wanneer ik haar hond los zie lopen. Het is echt ons kent ons. Veel collega’s wonen ook in Vaassen en directe omgeving. We hebben een heel gezellig team. En de sfeer is goed. Wanneer je binnenkomt in De Wintertuin, voelt het al warm. Het voelt als thuis, dat is ontzettend belangrijk. Daardoor voelen ook de bewoners zich thuis.”

“Ook met de vrijwilligers is het heel leuk. Het zijn hele lieve mensen. Daar hebben we echt geluk mee.”, vult Atje aan.

Ben je enthousiast geworden door het verhaal van Atje en Joyce? Leuk! Dan maak we graag met je kennis. We zijn benieuwd op welke manier jij graag zorg wilt verlenen aan ouderen. Bekijk hier alle vacatures.

Lees ook de andere persoonlijke ervaringen van collega's over De Speulbrink!